Chinese gewoonten

De afgelopen dagen heb ik een aantal oud-Chinese plekken in Beijing bezocht. Toen ik daar rondwandelde viel me de Chinese cultuur weer even extra op. Ik heb de echt typische dingen proberen te onthouden en zal het even proberen te omschrijven. Ik zeg proberen, want je moet het echt zelf zien (en ruiken) voordat je je echt een duidelijk beeld kan maken.

Afgelopen donderdag ben ik met een groepje Chinese studenten naar een hutong geweest. Hutongs zijn de oude buurten van Beijing, waar nog steeds heel veel Chinezen wonen. Het zijn kleine, typisch Chinese huisjes. De straten zijn behoorlijk smerig en op elke straathoek is een public toilet omdat ze dat niet in hun eigen huis hebben. De geur in de buurt van de toiletten wil ik niet eens beschrijven, maar stel dat je echt hoognodig naar de wc moest, dan zou je het nu nog wel een paar uur vol kunnen houden... Het is echter wel zeer interessant om daar rond te wandelen. Overal zijn kleine winkeltjes en theehuizen. Zoals gewoonlijk had ik mijn foto toestel natuurlijk weer net niet mee, maar ik ga er vast nog wel een keer heen!
's avonds zijn we naar een hotpot-restaurant geweest. Ik weet niet of ik dat al eens eerder uitgelegd heb, maar hotpot is een typisch Chinees wintergerecht (de Chineze snert). Het is een pot kokend water waar alles wordt ingekieperd. Na een paar seconden vinden ze het gaar genoeg en wordt het gegeten. In het begin is het even wennen, maar het is echt goed te eten! Dan is er nog een speciaal gerecht wat we ooit nog eens van plan zijn te proberen: ChouDoFou, letterlijk vertaald is het Stinkende bonenpuree... De naam zegt dus al genoeg! Je kan restauranten die dit verkopen al van zo'n 50 meter afstand ruiken, en het is echt een vreemde stank. Alle Chinezen zeggen echter dat het verschrikkelijk stinkt, maar dat de smaak ontzettend goed is. Tsja, dus dat moeten we toch nog eens proberen... Eerst maar eens proberen binnen een straal van 5 meter van het restaurant te komen, dat is de eerste stap.

Op zaterdag ben ik met een aantal andere studenten naar de grootste Chinese antiekmarkt van Beijing geweest. De ontmoetingstijd voor buitenlanders was 10.30 en voor de Chinesen 11.00. Op die manier arriveren we allemaal ongeveer tegelijk. (westerlingen zijn altijd een kwartier te laat en Chinezen komen een kwartier te vroeg...) Wederom was het een zeer interessante plek om de typisch Chinese cultuur te bekijken. Mensen die op straat van alles proberen te verkopen. Echte bontvachten, typisch Chinese snacks, heel veel porseleinwerk en typisch Chinees houtwerk. We hebben er een behoorlijke tijd rondgelopen, maar na een paar uur heb je het ook wel gezien. Volgens mij verkopen ze overal hetzelfde! En de temperatuur was er ook niet echt naar om ervan te genieten. Ditmaal was ik mijn foto toestel niet vergeten, dus binnenkort zal ik even weer wat foto's uploaden. Nu ben ik weer eens vergeten de foto's op de laptop te zetten...

Vanmiddag ben ik op eigen houtje naar het uiterste puntje van de subway gereisd. Gewoon om daar eens rond te kijken. En dat was een zeer interessante plek. Nouja, eigenlijk was er helemaal niks te zien voor mij. Daarentegen was en voor de Chinezen van alles te zien: Een buitenlander! Het was in een deel van Beijing waar niet veel buitenlanders komen, dus ik was een interessante bezoeker. En nu ik een beetje Chinees kan verstaan (dat wil zeggen: ik kan verstaan dat ze naar elkaar roepen: 'Kijk, een Buitenlander!!)is het wel grappig om daar rond te lopen. Na tien minuten was ik echter wel uitgekeken. Ik heb nog even een Chinese maaltijd gekocht in een straatwinkeltje (maarliefst 30 cent) en ben weer teruggegaan in de subway om mijn wekelijkse bezoekje aan de starbucks af te leggen. De koffie staat ondertussen al voor ons klaar als we hier weer aankomen. Onderweg in de subway kwam ik trouwens in een groep Chinese schoolkinderen terecht. Die vonden het zeer interessant om mij de hele tijd aan te staren. Oudere Chinezen doen het tenminste nog onopvallend, maar kinderen zijn echt overduidelijk naar je aan het kijken. Na een tijdje was er iemand dapper genoeg om mij in heel gebrekkig Engels te vragen wat mijn naam was. Daarop heb ik in heel gebrekkig Chinees antwoord gegeven en meteen had ik de hele schoolklas om me heen staan. We hebben best een grappig gesprekje gehad. (Waarbij alle volwassenen ons naar mijn idee afkeurend aanstaarden...) Nouja, de kinderen hadden in ieder geval genoeg lol en ik vond het ook wel grappig.

Er blijft nog genoeg over te vertellen, maar dat stel ik even uit tot de volgende keer. Ik lig een beetje achter met het laatste voetbalnieuws, dus dat zal ik maar even gaan bestuderen! Groeten en tot het volgende bericht.