Op visite in Beijing

Het is een tijdje stil geweest op deze site, maar nu dan toch weer een verslagje over de afgelopen weken. En wat voor een! Hieronder volgt namelijk een gastblog van Maartje, die dik twee weken bij mij op visite is geweest. Beijing (en omgeving) door de ogen van Maartje:


Om mij heen vraagt iedereen me hoe het was in China. Dit vind ik persoonlijk echter een moeilijke vraag om snel even te beantwoorden. Wat willen ze dan horen, wat ik allemaal heb gedaan? In bijna drie weken kan je zoveel doen en beleef je zoveel dat het niet in een paar minuten of in een blog te vertellen is. Daarom een kort reisdagboek van enkele dagen van deze bijzondere vakantie aangevuld met bijzondere ervaringen.

Op woensdag 25 maart was het zover, mijn reis naar Michiel kon beginnen. 's Ochtends met de koffer in de trein naar Schiphol. Van Schiphol via Frankfurt met een snelwandel overstap kwam ik op donderdag 9.30 (Beijing time) aan in China en kon ik na mijn koffer te hebben opgehaald Michiel weer knuffelen!
Na de eerste knuffelsessie zijn we met de (airport) metro en twee overstappen met de normale metro aangekomen in hartje Beijing. Dit was niet zo zeer een schok maar ik was wel even overvallen, het was een warme dag en er was vrij veel smog (ik vertrok uit Nederland met 6 graden). Het hostel vonden we direct en we hadden een mooie kamer. Na even relaxen zijn we gaan wandelen naar onder andere Wangfujing (http://en.wikipedia.org/wiki/Wangfujing). Ook al had ik geen eetlust, toch was het tijd voor de eerste keer rijst en met stokjes eten, wat trouwens verrassend goed ging. 's Avonds hebben we bij een van de favoriete restaurants van Michiel gegeten en daarna ben ik als een blok in slaap gevallen.

De volgende dagen hebben we de vele highlights van Beijing bezocht; de verboden stad, de Chinese muur, Michiel zijn universiteit, het national museum, Tian'anmen plein en het aangrenzende qianmen street, de Beijing Zoo en Nanluoguxiang street.

Na een week Beijing was het tijd voor een kleine trip binnen China. Met de nachttrein zijn we eerst van Beijing naar Datong gereisd en een paar dagen later van Datong naar Pingyao om vervolgens een dag later met de highspeed train terug te reizen naar Beijing.

’s Avonds laat gingen we naar het station om op de nachttrein te stappen. Zodra we waren in gestapt gingen eigenlijk de lichten uit en was het de bedoeling om te slapen. Dit ging vrij goed, ondanks de schommelende trein. Om 6 uur ochtends arriveerden we in Datong, waar we gelijk het hotel zijn gaan opzoeken. Het station uitgestapt werden we bijna aangevallen door alle taxichauffeurs die ons wel naar ons hotel wilden brengen, maar wij gingen lekker lopen. Dit was al de eerste bijzondere ervaring, we liepen naar het hotel en terwijl we op een gewone weg liepen veranderde de weg opeens in een zandpad, waar een kilometer later de weg weer verder ging. Bij het hotel geloofden ze vervolgens niet dat wij voor deze prijs de kamer hadden geboekt en konden ze onze boeking niet meer vinden, maar om 7 uur kregen we toch een kamer en konden we dus even uitrusten. Bij aankomst hadden we gelijk al door dat Datong (ondanks de 1,5 miljoen inwoners) een minder westerse stad was dan Beijing. Maar hier kwamen we helemaal achter toen we de bus namen. We waren een ware attractie en iedereen keek ons aan of sprak over ons. In het hotel hadden ze ons verteld hoe we een bus konden nemen naar de een van de hoogtepunten van Datong: de hangende tempels. Helaas hadden ze ons verkeerd gestuurd en konden we zo van het lange afstandsbusstation weer terug naar het normale busstation. Maar zo hadden we in elk geval al een sightseeing tour gehad door Datong (vooral héél véél grauwe flats (in aanbouw)).
Met de juiste bus gingen we vervolgens naar de hangende tempels (http://en.wikipedia.org/wiki/Hanging_Temple) , dit was een rit van ongeveer anderhalf uur door een prachtig bergachtig gebied. Toen we ergens stopten bij een zandpad zei ik nog tegen Michiel wie stapt er hier nu uit, wat bleek, wij moesten er hier uit!? Geen hangende tempel te bekennen. We moesten hier echter instappen in een personenauto en die zou ons naar de bestemming brengen. Het was nogal dubieus en we hoefden de chauffeur ook niets te betalen maar we kwamen wel veilig aan bij onze bestemming. De hangende tempels waren leuk om te zien maar vielen mij eerlijk gezegd wat tegen. Vrij snel hadden we alles wel bekeken .
De volgende drempel, hoe kwamen we weer terug! Onze chauffeur was namelijk alweer vertrokken. Samen met twee Belgische meisjes regelden we na een lange onderhandelingssessie een taxi, die ons naar het busstation bracht. Daar kochten we een kaartje naar Datong en vrij snel konden we een bus in stappen. Na twee kilometer reden we een parkeerterrein op en hier bleven we staan (wij waren de enige passagiers). Er stonden nog wel meer bussen, waarvan de passagiers zo nu en dan werden overgeheveld naar een andere bus, waarna deze vertrok. Na een tijdje bedacht onze buschauffeur dat we ook wel naar een andere bus konden, en zo geschiedde. We verwachten nu wel te vertrekken maar nee, bijna iedereen ging onze bus weer uit naar weer een andere bus, terwijl wij moesten blijven zitten. Maar een paar minuten later konden wij ook alsnog van bus wisselen en vertrokken we dan eindelijk naar Datong. We stonden vervolgens nog een uur in de file maar aan het eind van de middag waren we weer terug in de stad. Hier kwam het volgende moeilijke punt waar gingen we eten, alles wat we tot nog toe hadden gezien, zag er zo smerig uit dat we niet eens te dicht langs de deur durfden te lopen. Uiteindelijk hebben we maar bij een Chinees fastfoodrestaurant gegeten. Na een wandeling terug naar het hotel konden we eindelijk en uitgeput in bed stappen!

De andere twee dagen in Datong verliepen een stuk beter en hebben we de yungang grottoes bezocht (http://en.wikipedia.org/wiki/Yungang_Grottoes) en de binnenstad van Datong bekeken. Daarna verlieten we Datong weer met de nachttrein en kwamen we de volgende ochtend aan in Pingyao.

Pingyao is een stad met nog een oude vesting waar alles authentiek is (http://en.wikipedia.org/wiki/Pingyao_County). Binnen de oude stadsmuren hadden wij een hotel waar we op een echt kang bed gingen slapen. Dit is een stenen bed, dat van onderen door middel van vuur kan worden verwarmd. Nu was dat niet nodig maar dit was een erg hard nachtje. Pingyao was erg mooi en we hadden een ticket waar mee we alle bezienswaardigheden van het stadje konden bekijken.

Met de highspeed trein keerden we ’s avonds weer terug naar Beijing, waar we ons hostel gelijk hebben opgezocht. Deze zat in een hutong en we hadden een kamer aan de binnentuin. Dit had wel een beetje een camping gevoel omdat we buiten naar een toilet moesten (we hadden wel een eigen douche). Deze dagen hebben we nog het business district, zomerpaleis, Silk Street, Lama Tempel en het olympisch park bezocht.

En toen was het alweer tijd om naar huis te gaan, na nog wat souvenirtjes te hebben gekocht en een kort nachtje (3 uur wekker) zijn we met de taxi naar het vliegveld gegaan. Nog een laatste lange knuffel en toen was het tijd om door de douane te gaan. Samen met Michiel heb ik een erg leuke tijd in Beijing gehad, ik heb er erg van genoten. Het was erg leuk om naast Beijing nog andere steden in de omgeving te hebben gezien. Ik heb niet echt last gehad van een cultuurshock en vooral genoten van het lekkere eten. Nu ga ik weer aftellen tot het volgende moment dat ik Michiel zie in juni met de trouwerij van zijn zus.